Tsja, ik heb het uit en weet even niet hoe te beginnen met mijn recensie. Een boek van 273 pagina’s tekst. Ik had het op de titel gekocht en dacht dat het over de natuur in de stad zou gaan, over allerlei planten en dieren die in het stedelijk biotoop leven. Dat leek me interessant. Maar… het bleek enigszins anders.
Eigenlijk gaat het boek over het gebrek aan natuur in de stad. En dat dat moet veranderen, dat er meer groen in de steden moet komen. Want dan verbetert de gezondheid van de stadsbewoners en leven ze langer en gelukkiger.
Tijdens het lezen ging ik door allerlei ‘emoties’. Het is een heel persoonlijk boek van Nadine Galle, een Nederlands-Canadese ecologisch ingenieur. In de loop der jaren, ik denk beginnend met haar studiejaren, heeft ze op allerlei plaatsen in de wereld mensen, veelal wetenschappers, opgezocht, is er mee opgetrokken en heeft ze uitvoerig geïnterviewd. Het gaat hierbij om mensen die technologie gebruiken om een groenere, gezondere en klimaatbestendige stad te creëren. Ze is geïnteresseerd in hoe technologie de natuur kan ondersteunen. Zo schrijft ze uitgebreid over de verschrikkelijk natuurbranden in Californië die steden bedreigen en dorpen in de as leggen. Ze interviewt gedreven mensen die op allerlei inventieve manieren proberen om die branden te voorkomen en op z’n minst manieren verzinnen om de omvang van zo’n brand te beperken. Overstromingen in grote Amerikaanse steden krijgen ook volop aandacht.
De laatste hoofdstukken van haar boek zijn gewijd aan het belang van groen in de grote stad. Een hartstochtelijk pleidooi voor het vergroenen van met name de ‘achterstandswijken’ in grote (wereld)steden.
Ze heeft een heel eigen schrijfstijl. Vooral als ze wetenschappers ontmoet worden er allerlei persoonlijke gevoelens en emoties beschreven. Soms bekruipt me het gevoel dat ze ‘literair’ wil schrijven. Voor mij hoeft dat niet in een (semi)wetenschappelijk en informatief boek. Maar het kan heel goed zijn dat anderen dat juist een heel aantrekkelijke manier van schrijven vinden. Ik geef een voorbeeld. Ze video-interviewt Dan Buettner, een voorvechter voor meer groen in de grote steden. “… ‘Maar er zijn ook plaatsen als Bangkok, waar de levensverwachting opvallend lager is’. Hij stopt even en tikt met zijn vinger op zijn bureau, wat door de microfoon wordt opgevangen. Het doet me denken aan de specht die ik op zomerochtenden in Amsterdam door mijn raam hoorde.”(pag. 230)
Ik wil eindigen met het citeren van de achterflap. Wellicht geeft dat goed weer wat de schrijfster met haar boek heeft willen zeggen, beter dan ik het zou kunnen. ‘In de nabijheid van natuur zijn mensen gelukkiger, slapen ze beter en leven ze langer. Groen in de stad is bovendien een cruciale buffer tegen overstromingen, extreme hitte en bosbranden. Kortom: de natuur is ons krachtigste wapen voor een betere en gezondere wereld. Helaas raken we in onze steeds dichter verstedelijkte gebieden het contact met de natuur steeds meer kwijt. Niet alleen is er minder groen om ons heen, we brengen ook maar liefst 90 procent van onze tijd binnenshuis door’
Nadine Galle, 2024. De natuur van onze steden. Uitgeverij: Lannoo.
ISBN: 9789020906561. Prijs: € 27,99
