Van 7 tot en met 9 oktober vond de NDV excursie naar diverse Belgische arboreta plaats, waaraan 31 personen deelnamen. Op vrijdag zijn Domein Hemelrijk in Essen en Arboretum Het Leen in Eeklo bezocht, zaterdag Domein Herkenrode met arboretum Wespelaar en op zondag privé arboretum Kreftenbroeck ten zuiden van Brussel en collectietuin De Kleine Boerderij in Merksplas.

Domein Hemelrijk is 108 ha groot, deels agrarisch, deels botanisch. Omdat het terrein oorspronkelijk werd gebruikt voor de turfwinning, zijn er veel rechte lijnen terug te vinden. Dit waren kanaaltjes voor de drooglegging en het vervoer van de turf. Toen familie de Belder in 1960 het domein kocht, werd 30 hectare ingericht als kwekerij van Hamamelis en Rododendron, de rest was nog verpacht als landbouwgrond. De landschapsarchitect John Bergmans heeft de aanwezige vennen laten herleven, bijvoorbeeld het Brantsven, een diep ven met Alnus en Treurkers erlangs. De architect Russell Page heeft bij een latere herinrichting (1970-1985) grote vijvers laten graven.

De eerste herfstkleuren waren al zichtbaar, o.a. in de Nyssa sylvatica. Ook zagen we prachtige ademwortels bij Taxodium distichum in de moerassige oever langs een vijver.
Verder staan er prachtige houten bijgebouwen, oorspronkelijk uit Slovenië (waar Jelena de Belder geboren is) en herbouwd op het domein.
Bij het woonhuis is een ommuurde tuin met Ilex crenata opgebouwd uit vier delen: Hydrangea’s, Rozen, Pioenen en eentje met Davidia in het midden en wolkvormig gesnoeide Buxus.

Sinds 1986 herbergt Domein Herkenrode, dat zaterdag werd bezocht, een belangrijke dendrologische collectie: het arboretum Wespelaar. Dit arboretum is geen plantenverzameling op rijtjes maar een parkachtig geheel met een geraamte van oude bomen, waarbij lange zichtassen van wekelijks gemaaid gras de verbinding vormen tussen de open ruimten. De plantencollectie is hierin zo geplaatst dat schoonheid en wetenschappelijk doel met elkaar harmoniëren. Nieuwe planten worden uit zaad opgekweekt of als jong plantmateriaal aangekocht en opgeplant. Op deze manier kan men de jonge planten monitoren. De hierbij opgedane kennis wordt gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek maar bepaalt ook de meest geschikte, definitieve plek in het arboretum. De collectie omvat ruim 5000 soorten. Er is in het bijzonder aandacht voor soorten die in hun natuurlijke habitat bedreigd worden of al zijn, zogenaamde Rode Lijst planten. Geslachten Acer, Magnolia, Rhododendron en Stewartia zijn ruim vertegenwoordigd.

Het oude bewaarde bomenbestand van de voormalige produktiebospercelen zorgt voor een uitmuntend microklimaat. Temperatuurmetingen hebben een duidelijk verschil aangegeven. Koen Camelbeke, de directeur van Wespelaar, vertelde dat onder de Corsicaanse dennen het in de zomer gemiddeld vijf graden koeler en in de winter vijf graden warmer is dan onder de Eiken.
In dit jaargetijde vielen ook hier vooral de mooi verkleurende bomen op, zoals de rode
Nyssa sylvatica ‘Sheffield Park’ en Nyssa sylvatica ‘Wisley Bonfire’, cultivars van Liquidambar, met in het bijzonder een volwassen Liquidambar styraciflua ‘Gumball’ met een prachtig uitgegroeide bolvormig kroon, de goudgele Fagus grandifolia (Amerikaanse beuk), die al vroeg in de herfst prachtig goudgeel wordt en verder diverse Acer soorten. Maar de solitair in het arboretum geplaatste Acer saccharum was wel de eyecatcher met zijn egale koraalrode kleur.

Het op zondagmorgen bezochte privé arboretum Kreftenbroeck was een geweldige verrassing. Kreftenbroeck betekent moerassig stuk veengrond met kreeftjes. De eerste ‘broeck’, direct na de ingang, is als natuurtuin behouden en wordt gedomineerd door een monumentale Liriodendron chinense, die nu in volle herfsttooi was.
Een solitaire Acer palmatum ‘Dissectum’ als halfstam viel ook direct op.
We werden rondgeleid over het 5 ha grote, geaccidenteerde terrein met een grote ‘broeck’ in de vallei. De tuin, met de in begin 18e eeuw gebouwde boerderij, werd aangekocht in 1980 en is van 1,5 ha door verdere aankopen gegroeid tot de actuele 5 ha. We hebben nog veel bomen, in die begintijd aangeplant, in herfstkleuren kunnen zien zoals veschillende Prunus– en Zelkova-soorten en Camellia japonica ‘Otome’. De tuin kent duidelijk de latere invloeden van Daniël Ost (vaste planten combinaties), Chris Ghyselen (grassen en vaste planten) en wat meer recentelijk van Jacques Wirtz (hagen).

De bijzondere collectietuin ‘de Kleine boerderij’ in Merksplas, die zondagmiddag op het programma stond, wordt geheel gerund door vrijwilligers. Tussen een grote verzameling Agapanthus door kom je in een door beukenhagen opgedeelde tuin met verschillende verzamelingen. In de vakken staan onder andere Lagerstroemia, Arbutus unedo en een aanplant van Araucaria araucana als aanzet tot een Zuid Amerikaanse tuin. Via de prachtig bloeiende Astertuin kom je in de heidetuin. Hier staan grote vlakken met heide, aangevuld met coniferen, zoals Pinus palustris, Pinus tabuliformis ‘Jiuzhaigou Valley’, maar ook Rosa chinensis ‘Viridiflora’. Dan volgt het pas acht jaar oude arboretum waarin bijzondere bomen als Emmenopterys henryi, Acer campbellii subsp. flabellatum (syn. Acer heptaphlebium), verzamelingen van Styrax, Magnolia, Ilex, Hamamelis, Kalmia en Stewartia mooi geformeerd zijn met een onderbegroeiing van Rododendrons, heel veel Hydrangea’s, varens en schaduwplanten.

Alle arboreta waren indrukwekkend en iedereen had zijn eigen favorieten. Het is zeker de moeite waard om deze plekken (nogmaals) te bezoeken, ook al omdat lang niet alles is bekeken. We bedanken alle gidsen voor de prachtige rondleidingen en de enthousiaste verhalen.

De NDV-excursie in Den Haag van 15 oktober viel op een grauwe herfstdag. Toch was er een grote groep geïnteresseerden gekomen, zelfs meer mensen dan zich hadden opgegeven. We hebben deze dag twee locaties bezocht: het Doorenbos Arboretum in het Zuiderpark en het Westbroekpark.

De dag begon in het Zuiderpark. Dit park, aan de westzijde van Den Haag, werd aangelegd vanaf 1923 als onderdeel van het uitbreidingsplan van Berlage uit 1908. De eerste schetsen van het park zijn door Pieter Westbroek, tot zijn overlijden in 1926 directeur van de Gemeentelijke Plantsoenendienst, en de bekende landschapsarchitect Dirk Tersteeg ingrijpend aangepast. Het park werd in 1936 officieel geopend en is een typisch volkspark op Duitse leest met een grote centrale vijverpartij, een evenementenweide én losse functionele delen zoals een dierenweide, volkstuinen, heemtuin, sportvelden, ma­nege, openluchttheater en zwembad in een groene rand daaromheen. In die groene rand werden een eendenkooi uit de 17e eeuw en een arboretum opgenomen.

De groep werd welkom geheten door John Schaaper (beheerder van het Zuiderpark) die een korte introductie gaf. De NDV-excursie focuste specifiek op het Doorenbos Arboretum van 14 ha groot en ingeplant door de opvolger van Westbroek, Simon Doorenbos. Doorenbos was één van de oprichters van de NDV in 1924 en later ook voorzitter. Na de restauratie van het arboretum werd het in 2016 naar hem vernoemd. Het betreft een geografisch bomenpark. Doorenbos bracht hier stekken, enten, planten en zaailingen bijeen uit China, Japan, Himalaya, Azië, Noord-Europa, Zuid-Europa en Noord-Amerika.

De groep werd gesplitst in een deel dat met Piet de Jong een rondgang maakte en een tweede groep die met Jos Koppen meewandelde. De groep van Piet keek naar de landengebieden van China, Himalaya, Japan en Azië. Door het gebrek aan bordjes in het arboretum ontstonden er de onvermijdelijke discussies over de juiste naamgeving. De eerste boom waarbij men stilstond was Populus lasiocarpa met de grote bladeren. Klaas Verboom kwam met de praktische tip om wortelopslag vanuit onderstam te voorkomen door nooit te enten op P. nigra ‘Italica’ of een andere sterke populierensoort, maar liever te kiezen voor een langzame groeier voor de onderstam en altijd laag te enten. De groep stond ook stil bij een boom die opvallende, kogelbloemachtige bloemen had en verrassend genoeg tot de Kornoeljefamilie bleek te behoren. Deze Camptotheca acuminata (Boom van het leven) bevat medicinale stoffen die in China gebruikt worden voor medicijnen tegen kanker. Verder was er discussie over diverse Esdoorns, van Acer cappadocicum en daar sterk op lijkende A. × zoechense tot de erg verwarrende Acer carpinifolium; een leuke instinker voor de takkentoets met zijn haagbeukenblad.

Het middagprogramma vond plaats in het Westbroekpark alwaar we werden rondgeleid door Ron Appeldoorn (beheerder) en Marco Braun (rozenspecialist). Het Westbroekpark nabij Scheveningen is genoemd naar Pieter Westbroek, die ook het ontwerp voor dit park maakte. Het ‘Nieuwe Park’ werd in 1925 voltooid en werd een jaar later naar de dan net overleden ontwerper vernoemd. In 1961 kreeg het park een tweede leven als locatie van het Internationaal Rosarium. Het rosarium beslaat een groot deel van het park dat verder ook een grote ligweide, interessante boom- en struikengroepen en vasteplantenborders omvat. Het park is aangelegd op een in de 19e eeuw afgegraven duin wat specifieke problemen met zich meebrengt voor het beheer, vooral ook als gevolg van de voortgaande klimaatverandering.

Het rosarium is een testlocatie, maar ook een toontuin voor nieuwe rozen die worden ingestuurd door diverse kwekers uit voornamelijk Nederland, België, Duitsland, Denemarken en Frankrijk, met aanvullende inzendingen uit andere landen. Het gaat daarbij nooit om botanische soorten maar om complexe hybriden die worden ingedeeld naar type. In het Internationaal Rosarium zijn trosrozen, grootbloemige rozen, heesterrozen, bodembedekkende rozen, laagblijvende trosrozen en klim- en leirozen aangeplant in door gras omgeven vakken. In totaal zijn zo’n 25.000 struiken ingeplant verdeeld over acht deeltuinen. De rozen nemen deel aan een concours waarin ze meermaals beoordeeld worden door zowel een vaste als een internationale keuringscommissie. Een internationale jury keurt de rozen met een certificaat van aanbeveling. Van deze rozen wordt er jaarlijks aan één het predicaat Gouden Roos van Den Haag toegekend. In het rosarium is er een Goudenrozenring ingeplant met de winnaars sinds 1974.

De rozen zijn de grote trekker van het Westbroekpark en het was opvallend hoeveel kleur de diverse struiken nog gaven half oktober. Rozen groeien het best op een rijke, vochthoudende bodem. Vanwege de zandgrond in het park wordt geëxperimenteerd met groeimedium. Er wordt nu een mengsel van weinig zand met veel humus aangevuld met portgrond en turf gebruikt. De rozen die in de bedden met het nieuwe bodemmengsel staan groeien zichtbaar beter, sommige vakken waren vol bebladerd met weinig typische bladschade. Sinds een jaar wordt in het park geen gewasbescherming meer toegepast. De verwachting is dat sommige rozen daardoor zullen wegvallen uit het sortiment. Met het oog op de toekomst blijven dan de betere rozen over voor plantsoen en tuin.