Half september waren we op weg naar Clermont-Ferrand (Massive Central, midden Frankrijk) toen we onderweg iets zagen dat we nog nooit eerder hadden gezien. Het betrof een groepje Paardenkastanjes (Aesculus hippocastanum) waarvan de meesten heel verdorde bladeren vertoonden en duidelijk hadden geleden onder de aanhoudende droogte deze zomer. Wat we ineens zagen in het voorbij rijden waren een aantal takken met frisgroene jonge bladeren én … een aantal bloemen! Direct gestopt om het nader te bekijken, en uiteraard om foto’s te maken. Ongelofelijk: overal de ruwe bolsters van de kastanje vruchten, overwegend verdorde bladeren, maar ook inderdaad een aantal nieuwe takken met frisgroene nieuwe bladeren en met de bekende Aesculus bloeiwijzen. Hoe kan zoiets? Misschien omdat er een aantal weken geleden even flink wat regen was gevallen, waarna de droogte weer toesloeg. Misschien een signaal voor de slapende knoppen, bestemd voor volgend voorjaar, om nu al uit te lopen. Ik weet het niet. Ik ken het verschijnsel wel bij vruchtbomen en bij sommige naaktbloeiers (bijvoorbeeld Cercidiphyllum) die ook nogal eens een tweede bloei kunnen vertonen. Bij Aesculus had ik het nooit eerder waargenomen. Heel interessant om te zien. Naar aanleiding van dit verhaal meldde Piet de Jong trouwens dat er ook een opvallende tweede bloei gesignaleerd is bij Syringa pekinensis ‘Gimborn’s China Pearl’.